چون مهر به نور خود پیدایی و پنهانی
با آن كه ز من دوری، نزدیكتر از جانی
اوصاف كمالت را، آیات جمالت را
می خوانم و می بوسم، انگار كه قرآنی
از صوت تو مبهوتم، در حسن تو حیرانم
تو حضرت داوودی، یا یوسف كنعانی؟
من با تو و تو با من،انصاف كجا رفته؟