اسم تو نمکِ سفره ی پدریم
ای کریم دو عالم سید ابن کریم
بدی های منو ندیدی به حسین
زائر و حرمت رو بخشیدی به حسین
تو حتی خونت رو به مردم بخشیدی
به هر قلبی آرامش میدی
خلائق روزی شونو میبردن خونه
وقتی تو کوچه میخندیدی