من که لبریز التماسم / دگر سر از پا نمیشناسم
شدم همان آهوی رمیده / نفس نفس کوه به کوه دویده
رضا خودش درست گدا را / گرفته و تا حرم کشیده
من که لبریز التماسم / دگر سر از پا نمیشناسم
شدم همان آهوی رمیده / نفس نفس کوه به کوه دویده
رضا خودش درست گدا را / گرفته و تا حرم کشیده
