اگر چه گدایان وفایی ندارند

کریمان گدا را محل می گذارند

به بی آبرویی من رحم کردی 

و الا گناهان من بی شمارند

برای ظهور تو کاری نکردم

خوشا دوستان تو که اهل کارند

به جای سخن گفتن از وصل رویت

چرا دوستانم به غیرت دچارند

بیا و ببین چهره ی شهر غمگین

و آیینه ها محو گرد و غبارند

چه قدر آرزومند دیدار مردند

همه  زیر خاکند و در انتظارند

چقدر آرزو مند دیدار مردند

و آیینه ها همه زیر خاکند و در انتظارند

به خوابم بیا لااقل دل خوشم کن