دل پر آه طفل سه ساله ی تو نزدیک یه ماهه

هم دم درده روزای خوبمون دیگه برنمی گرده

من دیگه اون رقیه ای که واسه تو ناز بکنه نمی شم

اونی که با نوازش تو چشماشو باز بکنه نمی شم

من دیگه اون رقیه که بخوابه روی پر قو نمی شم

اون که بلند حرف نمی زد حتی یه بار باهاش عمو نمی شم

بابا قدیم کجا الآن کجا عمو کجا سنان کجا؟

بابایی حسین بابایی حسین ....

خاطره هامون رد میشه از جلوی چشمامو

و غمامون یکی دو تا نیست