شده غرق غم، دل هر عاشق
السلام علی، جعفر صادق
تو فصل غم، اسم تو مثل صبح بهاره
برای ما، شیعه ی تو بودن افتخاره
امام علم و جهاد
دلت شکسته از غمای زهرا
بانی روضه ی شب عاشورا
شیعه نبود اگه نبودی آقا
آقا جان
«غریب مدینه امام صادق»
راز این غربت نشد آخر فاش
جلو چشمام بود حرمی ای کاش
بقیع هنوز، آینۀ غربت امامه
دلای ما، منتظر روز انتقامه
بیا ای امام زمان
آتیش زدن شبونه اون نامردا
خونۀ مولای مارو واویلا
امام صادق زیر لب گفت تنها:
یا زهرا، یا زهرا
امون از اون آتیش و کوچه و بلوا
تجسم روضۀ حضرت زهرا
«غریب مدینه امام صادق»
شب تنهایی شب غربت شد
که از این دنیا، آقا راحت شد
بدون تو، غریبه درس حدیث و قرآن
یتیم شدن، «ابو بصیر» و «هشام» و «صفوان»
مدینه شون کربلاست
اون آقایی که یار مظلوما بود
پناه و ملجأ همه دنیا بود
ولی تو شهر خودشم تنها بود
واویلا واویلا
به خدا با اشکای چشما می‌سازیم
یه روزی ضریحتو آقا می‌سازیم
«غریب مدینه امام صادق»
منتسب به شماست، شرف و ایمان
به تو مدیونند، همهٔ ایران
برای ما، حدیث تو اصل ماجرا شد
نگاه تو، مذهب رسمی عاشقا شد
به نور تو روشنیم
شاگرداتو ببین، جوونمردارو
شهیدای غریبِ این صحرارو
دسته‌گلای مکتب زهرارو:
یا زهرا یا زهرا
فقط اون شهیدا که عشقو خریدن
به کلاس درس تو آقا رسیدن
«غریب مدینه امام صادق»
