ای صفای قلب زارم هر چه دارم از تو دارم
تا قیامت ای رضا جان سر ز خاکت بر ندارم
منم خاک درت غلام و نوکرت
مران از در مرا به جان مادرت
علی موسی الرضا ....


كُلَّمَا ضاقَتْ حَياتِي قِيلَ لِي اقْصِدْ للرَّؤُوفِ
يَكْشِفُ اللهُ بِهِ الأَحزانَ بِالكَفِّ العَطُوفِ
ضَيْفُهُ وَلِي عَلَيْهِ حَقُّ إكْرامِ الضُّيُوفِ
عِندَهُ يا نَفسُ هِيمِي حَوْلَهُ يَا رُوحُ طُوفِي

وَقَفْتُ دُونَ زَادْ
عَلَى بَابِ الجَوادْ
أَيَا مَلجَا العِبَادْ
تَقَبَّلْ خَادِمَك  


غیر تو یاری ندارم با کسی کاری ندارم
گر مرا از در برانی جای دیگر من ندارم
تو خوبی من بدم به این در آمدم
به جان فاطمه مکن مولا ردم
علی موسی الرضا علی موسی الرضا ....


ما سَمِعْتُ أنَّكَ أَقْصَيْتَ عَبْداً عِنْدَ بَابِكْ
وَلِذا مَا زِلْتُ مُنْتَظِراً هُنا رَدَّ جَوابِكْ
انا مَنْ ضَيَّعْتُ قَلبِي يَا إِمامِي فِي رِحَابِكْ
صَدِّقَ انِّي سَأَضِيعُ يَا حَبيبي فِي غِيابِكْ


غِنايَ كُلُّهُ
تِرابٌ مِنْ ثَراكْ
وَرِزقِي دَمعَتِي
وَفَوْزِي أَنْ اَراكْ