غزلی بخوان بشوَد عیان ، که امیرِ روز جزا علیست

که حسابِ ما که عِقابِ ما ، که عذابِ ما همه با علیست

نشد از غم ضُعَفا جدا ، و َ کسی که در پیِ هر گدا

برَوَد شبانه و بی صدا ، ببَرَد لباس و غذا علیست

همه رمز و راز جهان بدان ، شده در عبای علی نهان

شد اگر کسی یَل و پهلوان ، به یقین که از دَمِ یا علیست