توی شب های تنهایی تو روزایی که بی تابم

می کشونی تو قلاب دل و اربابم

پای این علم یه روز به تو مبتلا شدم

تو کشوندی قلبمو تا که سر به راه شدم

من پای روضه ی شما تا عمر دارم سینه می زنم

تا جون دارم گریه می کنم

ای همه هستی و باغ و بهارم

ای کس و کارم و صبر و قرارم

من که به جز تو کسی رو ندارم