کجا روم غیر خانه ی تو؟ ، دری جز این در نمی شناسم

که جز در خانه ی تو مولا، پناه دیگر نمی شناسم

یگانه هستی و بی نظیری ، چه دلربایی چه دلپذیری

فقیر درگاهم و امیری، به غیر حیدر نمی شناسم

به جز تو کس در نظر نیاید، خبر چنین معتبرنیاید

دل از پس دیده برنیاید، که جز تو دلبر نمی شناسم

تمام هستی و ماسوا تو ، خدا نه اما خدا نما تو

ز حیث شان و مقام با تو، کسی برابر نمی شناسم

اگر چه در آتش فراقم ،لباب از شور و اشتیاقم

اجل بیاید اگر سراغم، به شوق تو سر نمی شناسم

به مرگ خود دارم این هوس را ، کنار من باشی آن نفس را

غریبم و جز تو هیچ کس را به روز محشر نمی شناسم

غلامی ام لطف حی داور ، همیشه حسرت برم به قنبر

نباشد آقایی از تو بهتر ، که از تو بهتر نمی شناسم