این اشک نعمتی است که آسان نمی دهند

این فیض را همیشه فراوان نمی دهند

باید چو مادری که جوان داده گریه کرد

ور نه اثر بر دل سوزان نمی دهند

پر می کنیم و نقش تمامی سال را

 جز بین روضه فرصت جبران نمی دهند

یک قافله نشد که به مقصد برد مرا

گویند و جا به بی سر و سامان نمی دهند

ارباب من ز نوکر خود دل بریده ای

خوبان مگر که دل به گدایان نمی دهند