همه عمر برندارم سر از این خماره مستی که هنوز من نبودم که تو در دلم نشستی تو نه مثل آفتابی که حضور و غیبت افتد دگران روند و آیند و تو همچنان که هستی برو برو ای فدیح دانا به خدای بخش مارا تو و زهد پارسایی منو عاشقی و مستی