هوایی و به شور و شِینم که نوکر امام حسینم

دیوونه و خراب و مست شبای بین الحرمینم

حسین حسین ، حسین حسین جان

زِ غم صدا نمیکنم من ، گلایه ها نمیکنم من

اگر مرا رها کنی تو ، تو را رها نمیکنم من

حسین حسین ، حسین حسین جان

یه عمره مست بوی سیبم ، محبتت شده نصیبم

زِ مادر و پدر حسین جان تو مهربان تری حبیبم

چه عاشقانه در هوایت ، نظر کنم به کربلایت

کبوترانه پر کشم تا ضریح و گنبد طلایت

حسین حسین ، حسین حسین جان

اگر دو چشم تر نباشد ، شب مرا سحر نباشد

به جز مسیر کربلایت مرا سر گذر نباشد

گِل مرا به غم سرشتند ، به سینه ام حسین نوشتند

خوشا به حال نوکرانت که از اهالی بهشتند

حسین حسین ، حسین حسین جان