هوایی و به شور و شِینم که نوکر امام حسینم دیوونه و خراب و مست شبای بین الحرمینم حسین حسین ، حسین حسین جان زِ غم صدا نمیکنم من ، گلایه ها نمیکنم من اگر مرا رها کنی تو ، تو را رها نمیکنم من حسین حسین ، حسین حسین جان یه عمره مست بوی سیبم ، محبتت شده نصیبم زِ مادر و پدر حسین جان تو مهربان تری حبیبم چه عاشقانه در هوایت ، نظر کنم به کربلایت کبوترانه پر کشم تا ضریح و گنبد طلایت حسین حسین ، حسین حسین جان اگر دو چشم تر نباشد ، شب مرا سحر نباشد به جز مسیر کربلایت مرا سر گذر نباشد گِل مرا به غم سرشتند ، به سینه ام حسین نوشتند خوشا به حال نوکرانت که از اهالی بهشتند حسین حسین ، حسین حسین جان