حالا که من؛ از حرم، دورم… درمونم، صبره… آخه مجبورم! حالا که من؛ از حـرم، دورم… درمونم، صبــره… آخه مجبـورم! یه سلام میدم با حسرت، طرفِ کربلا… یه سلام میــدم با حسرت، طـرفِ کـربلا… آرزو دارم بمیــرم؛ حرمِ کربلا… غمِ کربلا؛ منو می کُشه! دلِ من فقط، توو حــرم خوشـه… حسین، وای! حسین، وای! حسین، وای! حسین، وای! هر کی یک بار، کربلا رفته… بطلب ما رو؛ آقا، هر هفته! هر کی یک بار، کربلا رفته… بطلب مــا رو؛ آقـا، هـر هفتــه! مگه ما، نوکر نبودیــم؟ رزقمونــوُ بـــده… مگه ما گریه نکردیم؟ مادرت شاهــده… سینه می زنم؛ بیــا وُ ببین! مادرت میگه؛ به ما، آفــرین… حسین، وای! حسین، وای! حسین، وای! حسین، وای! ساقی! دل رو، بی قرارش کن… به حسین؛ ما رو یه سفارش کن… ســاقی! دل رو، بی قرارش کن… به حسین؛ مــ رو یه سفارش کن… سر وُ کارِ سینه زن ها؛ با ابوفاضله… سر وُ کارِ سینه زن ها؛ با ابوفاضله… ذکرِ حتی ارمنی ها؛ یا ابوفاضله… دستای قلم؛ دستموُ بگیر… صاحبِ علم؛ دستموُ بگیر… دستای قلم؛ دستموُ بگیر… صاحبِ علم؛ دستموُ بگیــر… مجید بنی فاطمه حالا که من از حرم دورم