دو سر اشک من از ساقر و پیمانه ی توس دل آتش زده ام شمع عزا خانه ی توس جگر سوخته خاکستر پروانه ی توس شعله های دام از آه غریبانه ی توس ای تورا به قدم زائر کویت گل من ای خراسان تو تا صبح قیامت دل من آقا جان درد جان را تو طبیبی تو طبیبی بزم دل را تو حبیبی تو حبیبی