آمده ام عقده گشایی کنم بر درت ای شاه گدایی کنم بر حرم دوست پرستو شوم ریزه خور ضامن آهو شوم هیچ دری را نزنم غیر دوست دیده و دل هر دو به دنبال اوست جز قدح اشک مرا ظرف نیست من که سراپا بدم و حرف نیست حرف در این است غبار درم بر تو و جد و پدرت نوکرم روضه ی تو بوی جنان میدهد کوی رضا خط امان میدهد خانه ی تو خانه ی آل عباست فوج مَلَک زائر قبر رضاست بقعۀ تو قبله ی اهل دل است نام رضا چارۀ هر مشکل است ای به دو صد موسی عِمران امیر زنده شد از معجزه ات نقش شیر ای پسر سبز قبای علی در تو بُوَد جود و عطای علی رو چو به ایوان نجف می کنم گریه کنان رضا رضا می کنم قهر مکن با منه درد آشنا اذن دخولی که گدایم گدا فیض تو فیضی ست که بی خاتمه ست خوان تو خوان کرم فاطمه ست کوچۀ تو کوچۀ پیغمبریست گر سگ این کوچه شوم سروریست ای خلف با ادب بوتراب جان جوادت تو زِ من رو متاب ای علوی ای رضوی ای رضا ای نمکین وارث شیر خدا صحن و رواق و حرمت آرزوست آب و غذا و کرمت آرزوست