از شرار زهر کینه خون شده قلب مدینه
تا قیامت غصه و غم قسمت این سرزمینه
هادی آل پیمبر از غم بابا حزینه
خنده های تلخ قاتل شعله افکنده به سینه
پیش روی حجت حق دشمنان صف می زنن
او دهد جان یه عده بحر او دف می زنن
قتلگاه اش خانه ی خود قاتل او همسرش
با لبی خندان کنیزان پیش او کف می زنن
وای از این غم، وای من از درد غربت
تشنه کام دل پریشان بین حجره می دهد جان
وقت مردن زنده گشته یاد شاه تشنه کامان
پیرمردی بین گودال شد اسیر چنگ گرگان
غرق خاک و غرق خونه وای من سلطان خوبان
با نگاهش بین مقتل حرف ها می زند حسین
پیش چشم خواهر خود دست پا می زد حسین
موی او در دست دشمن راس او در زیر تیغ
ضربه ها می زد عدو ناله ها می زد حسین
وای از این غم، وای من از درد غربت
باز دوباره فصل ماتم می رسد آروم و نم نم
طبل و سنج و شال مشکی شد زمان غصه و غم
اشک ریزان قلب سوزان می خرند از هر دو عالم
سینه زن ها گریه کن ها می رسد بوی محرم
گوش دل وا کن که وقت روضه خوانی گشته است
رنگ و بوی کوچه هامون آسمانی گشته است
کاروانی از مدینه راهی دشت بلاست
کربلا دیگر زمان میزبانی گشته است
وای از این غم، وای من از قلب زینب
ذکر لب ها یا حسینه هستی زهرا حسینه
شکر حق که عمری من رزق سالم با حسینه
کل عالم سائلند و سید و مولا حسینه
خوش به حال هر کسی که نوکر آقا حسینه
کربلا شب های جمعه بی نظیر و با صفاست
فاطمه مهمان شاه تشنه کام و سر جداست
یا حسین این دل دوباره خسته از دوری شده
تنگ دیدار شبای جمعه کرب و بلاست
وای از این غم، وای من از قلب زینب
