منظر دلهای ماست کرببلای حسین مرغ دل ما زند پر به هوای حسین یک نگه کربلا به بود از صد بهشت جنت اهل دل است صحن وسرای حسین دیدن باغ بهشت مژده به زاهد دهید زاهد وحور وقصور ما ولقای حسین تربت پاکش بود داروی هر دردمند دار الشفای خداست کرببلای حسین ملک سلیمان بود در نظرش بی بها انکه گدایی کند پیش گدای حسین هرکه رود کربلا بوسه به خاکش زند بشنود از قدسیان بانگ ونوای حسین چون به عزا خانه اش پانهی اهسته نه بال ملائک بود فرش عزای حسین خنده کنان می رود روز جزا دربهشت هرکه به دنیا کند گریه برای حسین