من آخرین یادگار کرب و بلام یه عمره که بارونیه صحن چشمام همیشه کارم ناله و اشک و آهه میراثم این مرثیه هاست مثل بابا شده یار من گریه و مصیبت و غم قاتلم از روضه های قتلگاه خونِ دلم نمیره از یادم غمای بی حدم نشسته بود قاتل رو سینه جدم امون امون ای دل **** با خاطرات اسیری قدم شد خم دلم شب و روز میسوزه از این ماتم یادم نمیره غل و زنجیر آوردن جای کبودیش هنوزم هست رو دستم همیشه جلو چشممه جسارتای بی شمار اشکای منو خنده اون نیزه دار بال و پرم زخمِ چش ترم زخمِ از سنگ روی بام هنوز سرم زخمِ امون امون ای دل **** با یاد این غم شدم از دنیا بی زار ما رو نشوندن وسط کوچه بازار حرف از کنیزی تا وسط اومد انگار تموم عالم رو سر من شد آوار مگه میره از خاطرم شلوغی بازار شام عمه زینبمو میزدن پیش چشام بزم شراب کشتم اونجا شکست پشتم هنوز از این کابوس گره میشه مشتم امون امون ای دل