زلف به این جمع پریشان بده باز به دستم پر دامان بده تشنه ام و آمده ام از کویر حضرت دریا به لبم جان بده گوشه ی ایوان تو ما را بس است سایه بر این زائر حیران بده تا که زنم چاک به نامت مدام بر من دیوانه گریبان بده