باز پیچیده مگر نام علی در گوشم کز طرب پر شده تا پرده ی آخر گوشم . تاب این حلقه کجا و تب این زخمه کجا می تپد تندتر از نبض کبوتر ، گوشم . در تب نام گذاری چه به گوشم خواندند که به روی احدی وا نکند در ، گوشم . جز به نام علی این قلعه نشد هرگز فتح می کند فخر به خود چون در خیبر ، گوشم . تاکنون هرچه شنیده ست به جز نام علی همه را کرده برون از در دیگر ، گوشم . گوش من یک صدف خالی بی گوهر بود گشت با نام علی معدن گوهر گوشم . بعد از این نافه از این ناف به چین خواهد رفت بس که چون نافه ی چین گشته معطر گوشم . از زمانی که شدم حلقه به گوش در او نیست چون خضر ، بدهکار سکندر ، گوشم . ” قصری ” از شوق غلامی شده یکپارچه گوش قنبری کو که دو صد حلقه کند در گوشم