پیرمردِ بلا کشیده منم پسرِ شاهِ سر بریده منم *من همین الان از آقام عذرخواهی کنم ، سادات پاتونو میبوسم ، بزارید من یخورده دستم باز باشه ، الان نگم کِی بگم ..* آن که از ناقه دید بانویی پایِ یک بوسه شد خمیده منم آن امامی که با تنِ تب دار عقبِ ناقه ها دوید منم … آن که وقت فرار از خیمه نالۀ خواهرش شنید منم … آن که در بینِ بوریا دلِ شب … پیکرِ یک امام چیده … الله اکبر … نگاه کرد دید نقص عضو داره ، بدن کامل نیست … (منو نگاه) بدن کامل ، هی تو گودال میگشت … انگشت … سر و که دیدم بردن ، انگشت کجاست ؟ … ای نامرد ساربان ….* خودم دیدم که خنجر رویِ دستش …. حسین … *بعضی ها هنوز دارن نگاه میکنن ، به حضرت زهرا من روضه نخوندم ، الان میگم میبینی ، اما هر کی تو این چندتا بیت چشمش بارونی نشد ، باخته …* روضه در یک کلام ، وای از شام دردِ بی التیام ، وای از شام (دست و پاش میلرزید اسم شام میومد) چقدر ناسزا به ما گفتن همه جایِ سلام ، وای از شام (یه بیتُ نشستم، اما هر وقت یادت اومد چشمت خیس شد ، برا این بی آبرو هم دعا کن …) دخترِ فاطمه اذیت شد(از چی؟ تازیانه و کتک؟نه) از نگاهِ حرام وای از شام …. *امام سجاد فرمود سهل ساعدی ، یه خورده پول داری؟… آقا پول برا چی؟ گفت سهل ، بدم به اون نیزه دارها … اینقدر به بهونۀ سرها ، تو این مسیر خانواده مو نگاه … بگم یا جلو برن یا عقب … اینقدر تو ما رفت و آمد نکنن حسین ……