چون به قربان حسینی که رهایم ننمود
با من دل شده هر طور که بودم سر کرد
شام جمعه دل من در حرم آل علی
یاد اشک پدر و زمزمه ی مادر کرد
شکسته بال تر از من میان مرغان نیست
دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است
ز هوشیاران عالم هر کی رو دیدم غمی دارد