چون به قربان حسینی که رهایم ننمود با من دل شده هر طور که بودم سر کرد شام جمعه دل من در حرم آل علی یاد اشک پدر و زمزمه ی مادر کرد شکسته بال تر از من میان مرغان نیست دلم خوش است که نامم کبوتر حرم است ز هوشیاران عالم هر کی رو دیدم غمی دارد