وقتی دلم از دنیایِ بی‌یاد تو سیر می‌شه
هر جایی جز خیمۀ تو برام نفس‌گیر می‌شه
خودت بیا یه کاری کن آخه داره دیر می‌شه
زنده‌ام با اشک روضه‌ت، اشکای روضه آب حیاته
زنده‌ام با عطر خیمه‌ت، خیمه‌های تو باب نجاته
عمریه که دل من باهاته
«یابن زهرا، یابن زهرا، یا حسین ای پناه دو عالم»
من موندم و دلتنگی و شبای دلواپسی
آقا بگو چیکار کنم با غصۀ بی کسی
من می‌دونم آخر خودت به داد من می‌رسی
در رو وا کن که رسیده، بندۀ رو سیاه تو مولا
سر می‌ذاره روی خاکت، عاشق بی‌پناه تو مولا
با امید نگاه تو مولا
«یابن زهرا، یابن زهرا، یا حسین ای پناه دو عالم»
برای هر درد و غمی، تربت پاکِت شفاست
هر کی حاجت داره بیاد، که اینجا حاجت‌رواست
این روضه‌ها دواست برا، هر دردی که بی دواست
این دلی که غرق درده، توی روضه شفاشو می‌گیره
این دلی که بی‌قراره، از تو آخر دواشو می‌گیره
روزی کربلاشو می‌گیره
«یابن زهرا، یابن زهرا، یا حسین ای پناه دو عالم»
تحتَ السماء، في كربلاء، تضُمُّ كَفّي الشَيْبَه
زیر آسمان، در کربلا، دست به محاسن گرفته‌ام
ظَهري حَنا، منذُ هوى، عباسُ دونَ القِربَه
کمرم خم شد، هنگامی که عباس بدون مشک بر زمین افتاد
ناديْتُ هل، مِن ناصِرٍ، لِوَجهِ أُمّي قُربَه
صدا زدم که آیا کسی هست که بخاطر فاطمه (س) ما را یاری کند؟
ما أجابَ، غيرُ سَهمٍ
کسی پاسخ نداد جز تیری که
شَقَّ صدري و سالت دمائي
سینه‌ام را شکافت و خونم را جاری ساخت
فرَمَيْتُ، نحو جَدّي
پس این خون را به سمت آسمان برای جدم پاشیدم
قَد وَفَيْتُ تَقَبَّلْ وفائي
گفتم: من به عهدم وفا کردم، پس وفای مرا بپذیرید
فَأَقيموا عزاءَ السماءِ
و در آسمان برایم عزا به پا دارید
«واحسيناه، واحسيناه، ذكر قلبي وبيت الدعاءِ»
ندای واحسیناه، واحسیناه، ذکر قلبم و اصل دعای آن است
حين هوَيْت، عن الجواد، شَدَّ السماءَ الرملُ
وقتی از اسب بر زمین افتادم، خاک، آسمان را در خود کشید
و جسميَ، درباً غدا، تجولُ فيه الخيلُ
و بدنم به یک راه تبدیل شد که اسب‌ها در آن به حرکت در آمدند
الصدر بات ليّناً، يغفو عليه الطفل
سینه‌ام نرم شد تا کودک من روی آن راحت بخوابد
و تراءى، مثلَ شمعٍ
چون شمعی به چشمم آمد
ذابَ دمعاً و حزناً امامي
که در برابرم از حزن، چون اشک آب شد
بل وروداً، ذابلاتٍ
بلکه چون گل‌های پژمرده
ظلُّ أختي بباب الخيامِ
سایه زینب (س) بود در سمت خیمه‌ها
آخر تمتمات السلامِ
و آخرین زمزمه، خداحافظ (ای زینب) بود
«واحسيناه، واحسيناه، ذكر قلبي و بيت الدعاءِ»
ندای واحسیناه، واحسیناه، ذکر قلبم و اصل دعای آن است
