چون مهر به نور خود پیدایی و پنهانی با آن که ز من دوری، نزدیکتر از جانی اوصاف کمالت را، آیات جمالت را می خوانم و می بوسم، انگار که قرآنی از صوت تو مبهوتم، در حسن تو حیرانم تو حضرت داوودی، یا یوسف کنعانی؟ من با تو و تو با من،انصاف کجا رفته؟