تا دیدم به غم اسیرم به صغیر و به کبیرم
به گل نخورده شیرم رحم نکردن
مردم خم به ابرو زدم اما
دست به زانو زدم اما لبه همه رو زدم اما رحم نکردن
آبی که مهریه ی مادرمه اینا دارن به رومون میبیندن
میگم این شیرخواره خیلی تشنشه همه ی دشت به من میخندن