تا دیدم به غم اسیرم به صغیر و به کبیرم به گل نخورده شیرم رحم نکردن مردم خم به ابرو زدم اما دست به زانو زدم اما لبه همه رو زدم اما رحم نکردن آبی که مهریه ی مادرمه اینا دارن به رومون میبیندن میگم این شیرخواره خیلی تشنشه همه ی دشت به من میخندن