به حال احتضاره اونکه طبیب شهرِ
یه دنیا غصه داره مرد غریب شهره
دیگه نفسای آخرشه نگاش منتظره مادرشه
سرش رو دامن پسرشه
ولی کربلا سره حسن رو دامن باباشه
اونکه همه دنیاشه غرق به خون چشما و لب هاشه
ولی کربلا کناره یک سجاده یه پیرمرد افتاده
دیدن حسینم با علی جون داده
روضه ی شب آخره رضا کربلا کربلا
ناله ی علی اکبر رضا کربلا کربلا
