اسم تو نمکِ سفره ی پدریم ای کریم دو عالم سید ابن کریم بدی های منو ندیدی به حسین زائر و حرمت رو بخشیدی به حسین تو حتی خونت رو به مردم بخشیدی به هر قلبی آرامش میدی خلائق روزی شونو میبردن خونه وقتی تو کوچه میخندیدی