ای صنم بگذشت از حــــد انتظارم کـــی مــی آیـی
کـــی شود یـــک شب بیایی در کنارم کـــی مــی آیی
گفتـه بودی گر بمیری بــــر سرت پا مـی گذارم
مُردَم از غــــم بــــــر ســــر خاک مزارم کـــی مــی آیی
درد هجرت کــــی گذارد خواب در چشم مــــن آید تـــــــا نیایی
چشم بَــــــر هَـــم کـــی گذارم کـــی مــی آیی
یا بن الحسن یا بن الحسن 4
مــــرغ دل پر میکشد در شـوق دیـدار نگاهـت
در هوای کـــوی عشقت بیقرارم کـــــی مـــــی آیـی
تـــــــا بــــــه کـــی در حسرت گیسوی پُر تــاب تــــــو باشـم
بیش از ایـــن مـــن تـاب مَهجوری ندارم کـــی مــی آیـی
ای صنم چیزی ندارم تـا که در پای تــو ریـزم
غیـــر چشمی تــا بـه راهت اشک بــارم کـی مــی آیـی
یا بن الحسن یا بن الحسن 4
از فراقت خواب در چشـم گهــر بــارم نیایـد
در غــــم هجـر تـو چون ابـر بهارم کـــی مــی آیـی
گر چه سرمستم ز یـــــــاد ساغـر چشـم خمـارت
از فراق نرگس مستتت خمارم کـی مـــی آیـی
بیش از این عشاق را مگذار در چشم انتـظاری
چون ســـر زلفـت پریشان روزگارم کی مـی آیـی
