زمینه / سید مهدی میرداماد
دوباره باز سینه ها غم نصیبه
نوحه نوشته روی هر کتیبه
عقده قلب شیعه ها همینه
سرزمین مادریمون غریبه
تو مدینه نمی‌بینم هیئتتو
بین دلم موج میزنه تلاطم غربت تو
روم نمیشه چطور باید نیگا کنم
به صحنی که نداری و به بقیع خلوت تو
امون امون از غریبی…
تو مدینه کجا باید ببارم
سر روی چه بیرقی من بذارم
به یاد سجده های تو آقا جون
سر روی سنگ قبر تو میذارم
من بمیرم نداری یک سنگ مزار
صحن و سرای تو شده آقا پر از گرد و غبار
اون روزی که حریم تو ساخته میشه
یه گوشه ای پایین پا برای من کنار بذار
