ابریه هوای چشمام با غمی که نا تمومه رو دلم مونده یه حرفی عمریه بغض گلومه مادر ما حرم نداره حتی یه زائرم نداره اخه چه جوری میشه اروم بگیرم حق بده بیقراری کنم اخه نمیشه کاری کنم حق بده از این داغ غربت بمیرم پس کی میشه که روزگار با دردای دلم بسازه پس کی میشه که پسرت بیاد برات حرم بسازه همه عاشقا رسیدن همه دلای خسته برا نوکرا دعا کن با همون دست شکسته تویی که سایه سرمی مگه نگفتی مادرمی حالا که من افتادم دستام و بگیر