دستت افتاد، اما تا آسمونا پر کشیدی
صبح جمعه، بعد عمری به آرزوت رسیدی
تموم تاب و تب تو، دعای روی لب تو
دیدن روی حسین بود، ذکر روز و شب تو
تو بودی عمری مشکی پوشِ حسین
این شبا هستی توو آغوش حسین
«ادامه داره بعد از تو این مسیر
امیری حسینٌ و نعم الامیر»
حیفه امسال، توی روضه نیستی بین ما دیگه
عاشق بودی، تن سوختت راز عشقت رو میگه
لحظه پر زدن تو، روضه فاطمیه بود
رفتی آخر مثه مادر، میون آتیش و دود
شلوغه تشییع جسمت اینهمه
ولی شبونه تشییع شد فاطمه
«ادامه داره بعد از تو این مسیر
امیری حسینٌ و نعم الامیر»
دشمن هرگز، نمی‌تونه عشق ما رو بفهمه
دنیا باید، اثر خون سردارو بفهمه
شهید حق نمی‌میره، شیعه تقاصو می‌گیره،
تا شهادت مسیر ماست، خونی هدر نمیره
رفتی و از خونت طوفان شد به پا
صبح فرج همراه مهدی بیا
«ادامه داره بعد از تو این مسیر
امیری حسینٌ و نعم الامیر»
إرباً إرباً، مِثلَما الأکبرِ رُحتَ شهیداً
مانند علی اکبر، اربا اربا به شهادت رسیدی
مثلَ العباسْ، کفُّکَ قدْ هَوَتْ عنکَ بعیدا
و مانند عباس، دستت از پیکرت دور افتاد
جسمُکَ قد مزَّقوهُ، رأسُک قد قطعوهُ
جسمت را پاره پاره کردند، سرت را از بدن جدا کردند
مثلَ الحسینِ الشهیدِ، لمَّا القومُ رضَّضوه
مانند حسین شهید، وقتی که آن قوم، او را (زیر سم اسبان) له کردند
لکنَّ هذا کانَ لکَ المُنى
این آرزوی تو بود
لکنْ لمْ یُرفَعْ رأسُکَ بالقَنا
اما سرت بر نیزه نرفت
صَرَخْتَ حتى نَفَسِکَ الأخیر
تا آخرین نفست فریاد زدی
أمیری حسین و نعم الأمیر
