تا چشماش به این دنیا تابیده
به هر هفت آسمون نور پاشیده
روی ماهش شبیه خورشیده
توو آغوش خدیجه خوابیده
جبریل بالا سرش اسفند میگردونه
با خندیدنش مادر رو میخندونه
از ذوق دیدنش عالم غزل خونه
غزل خونه، غزل خونه
چه شاده قلبِ پیغمبر
رسیده سوره‌ی کوثر
به کوری چشای شور و شوم دشمن ابتر
