خیلی بی کس و تنهایی
آقا غریب دنیایی
آقا ، آقا
.
داغِ تو خیلی سنگینه
خیلی شبیه زهرایی
آقا ، آقا
.
از دنیا ، شدی تو خسته
از مردم ، دلت شکسته
.
تا کوچه شبیه حید
بو رفتی با دست بسته
.
برای دل تو آقا
بمیرم که غریبونه
.
تو مثل مجتبی هستی
رو لب هات لخته ی خونه
.
غریب سامرا آقا
.
باید برای تو جون داد
آقا برا دل خونت
آقا ، آقا
.
عالم برات سیا پوشه
واسه دل پریشونت
آقا ، آقا
.
رو قلب فلک نشسته
این داغی که سینه سوزه
.
جونت رو به لب اورده
این زهری که کینه توزه
.
اونی که ناسزا می گفت
نمک رو زخم تو پاشید
.
بمیرم که توی غربت
به اشک چشم تو خندید
.
غریب سامرا آقا
.
آقا تو لحظه ی آخر
پیشت عزیز تو اومد
آقا ، آقا
.
اما یه روز دلگیری
جدت نفس نفس می زد
آقا ، آقا
.
تنها و بدون لشگر
رو خاکا شهید بی سر
.
لب تشنه دلش شکسته
غرق خون ، رگای حنجر
.
یه خواهر از رو تل می دید
حسینش دست و پا می زد
.
بمیره عالمی واسش
تو گودال مادرش اومد
.
شهید بی کفن ارباب