خیلی بی کس و تنهایی آقا غریب دنیایی آقا ، آقا . داغِ تو خیلی سنگینه خیلی شبیه زهرایی آقا ، آقا . از دنیا ، شدی تو خسته از مردم ، دلت شکسته . تا کوچه شبیه حید بو رفتی با دست بسته . برای دل تو آقا بمیرم که غریبونه . تو مثل مجتبی هستی رو لب هات لخته ی خونه . غریب سامرا آقا . باید برای تو جون داد آقا برا دل خونت آقا ، آقا . عالم برات سیا پوشه واسه دل پریشونت آقا ، آقا . رو قلب فلک نشسته این داغی که سینه سوزه . جونت رو به لب اورده این زهری که کینه توزه . اونی که ناسزا می گفت نمک رو زخم تو پاشید . بمیرم که توی غربت به اشک چشم تو خندید . غریب سامرا آقا . آقا تو لحظه ی آخر پیشت عزیز تو اومد آقا ، آقا . اما یه روز دلگیری جدت نفس نفس می زد آقا ، آقا . تنها و بدون لشگر رو خاکا شهید بی سر . لب تشنه دلش شکسته غرق خون ، رگای حنجر . یه خواهر از رو تل می دید حسینش دست و پا می زد . بمیره عالمی واسش تو گودال مادرش اومد . شهید بی کفن ارباب