دوری مگر برای دل من حیا گذاشت؟
عشق تو را خدا به دل من بنا گذاشت
جانم! چه آتشی به نیستان به جا گذاشت
یا صاحب الزمان دل صافی که داشتم
دنیای بی تو برد و ندانم کجا گذاشت
دنیای بی تو نبض و حیات مرا گرفت
دوری، مگر برای دل من حیا گذاشت
می خواستم سرم برود در هوای تو
اما مگر دل، این دل پرادعا گذاشت؟
از خون گذشته راه ظهورت ولی دریغ
دنیا همیشه دست مرا در حنا گذاشت
