آنانکه عاشقند به دنبال دلبرند هر جا که می روند تعلق نمی برند از آنچه که وبال ببینند خالی اند عشاق روزگار، سبک بال می پرند پرواز می کنند به هر جا که جلوه ای ست گاهی ملائک اند و گاهی کبوترند دل را به دست هر کس و ناکس نمی دهند دلداده ی قدیمیه آل پیمبرند آنان که عاشق علی و فاطمه شدند مدیون خانواده ی موسی ابن جعفرند ما عاشقیم،ما عاشقیم،عاشق زهرا و حیدریم ما شیعیان کشوره موسی بن جعفریم آدم بدون مِهرتو انسان نمیشود سلمان بدون عشق، مسلمان نمیشود تو خوب جایی آمده ای سروری کنی هر رعیتی که رعیت ایران نمیشود تو هشتمین پیمبر قرآنیه منی حق خدا و حق مسلمانیه منی تو آسمان عشقی و خورشید گنبدی خورشیده هشتمیو به ایران خوش آمدی یا علی یابن موسی الرضا تو سجده ای ساجد و مسجود و مسجدی تو عابدی و معبود و معبدی تو کربلایی و نجفی و مدینه ای آقای من یعنی شهید و شاهد و مشهود و مشهدی نُه چشمه از علوم به قلب تو جاری است با این حساب عالم آل محمدی تو آمدی و آمدنت رفتنی نداشت مانند آفتاب تو در رفت و آمدی ای آبروی جن و ملک خاک بوسی ات آدم فدای جلوه شمس و شموسی ات زائر شدم نسیم صدای مرا گرفت از دستم التماس دعای مرا گرفت یک شب کنار پنجره فولاد مادرم آنقدر گریه کرد شفای مرا گرفت یک پارچه گره زدو تا سال های سال سهمیه ی امام رضای مرا گرفت صحن تو آسمان تو گنبد طلای تو حتی مجال کرببلای مرا گرفت ایمان نداشتم که ضمانت کنی مرا تا اینکه آهو آمد و جای مرا گرفت ای دست گیر صبح قیامت سرم فدات هم خانواده هم پدر و مادرم فدات ای مهربان ترین کَرم سفره ی گدا یا ایهاالرئوف و یا ایها الرضا ای لطف بی نهایت شبهای زائران یک بار ما سه بار شما پیش ما بیا با گریه های توست اگر گریه میکنیم ای روضه خوانِ گریه ی یابن شبیب ها