حَرَمِت رو این مردم، مثِ رویا می‌بینن، مثِ دریا می‌شناسن
آبروی ایرانی، همه‌ی عالم مارو، با تو آقا می‌شناسن
به خاکت افتادم، مث یه آواره
که بردن اسمت، سجده‌ی واجب داره
‌به یادت افتادم هرگاه، دلم شکست با اشک و آه
دوباره راهی شه این دل، به مشهد تو ان شاءالله