راه وا کنید که زهرا، با قامت خم اومد
ناله کشید بُنَیَّ، ماه محــرم اومد

شال عزای ماتم، رو شونه هامون افتاد
زهرا خودش دوباره، دنبالمون فرستاد

مادر دوباره امسال، در زده خونمون و
به اسم می شِناسه، دونه به دونمون و

با چشم دل ببینید، کنار در نشسته
هی میزنه به سینه، با بازوی شکسته

بوی حرم گرفتیم از عطر سیب مادر
تا ما میگیم حسین جان میگه غریب مادر

هی زیر لب میخونه، شمشیر و تیر اوردند
بچم رو مثل من هم غریب گیر اوردند

بچم رو مثل من هم، نامرد بی هوا زد
گودال بود و بچم، لب تشنه دست و پا زد

حسین غریب مادر

تیری که خورد و باید، از پشت در بیاره
انگشتر و نشد از انگشت در بیاره

تاج سر ملائک تاراج پای شمره
مویی که شونه کردم، تو پنجه های شمره

بند دلش رو مادر عطشان ببینه سخته
بچش رو بین مقتل عریان ببینه سخته

لعنت به شمر تیغش دریا رو خاک می کرد
با پیرهن حسینم خنجر رو پاک می کرد