صفین اومد به یادم روزی که

سیزده سالت بود اما جنگیدی

صد دل از مالک اشتر بردی

وقتی که مثل مولا جنگیدی

روز از پی شب می رفت ، ابرو به غضب می رفت

تو به جلو می رفتی ، دشمن به عقب می رفت

ضربت همه کاری بود ، خون بود که جاری بود

صدها بدن بی سر، همواره فراری بود

چشم تو ذوالفقار ، دشمنت تار و مار

از ضربات تو ، دشمن گفت الفرار

یا ابوفاضل ، یا ابوفاضل