چشام پر از اشکه دلم مسافر شد
عالم عزاداره امام باقر شد
شب عزا و شب فراقه
فصل خزون و خشکی باغه
دله پریشون میره سراغه
یه قبر خاکی که بی چراغه
یه عمر از این چشم روضه چکیده
ازش چقدر ماه روضه شنیده
روضه هجده سر بریده
سر عموشو رو نیزه دیده
حاجت روا شد این شهید جا مونده
رسیده این مردی که روضه میخونه
ای بی کفن آقا دور از وطن آقا
کوفه نیا مولا ای زاده زهرا

کویر کوفه تشنه دریاس
سفیر دریا تو کوفه تنهاس
با گریه میگه یا ایها الناس
اون که تو راه عزیز زهراس
مسلم اسیر این مردای نامرده
همش میگه ای کاش حسین برگرده
درد غریبی دوا نداره
تنها و یک دست صدا نداره
کوفه حسین جان وفا نداره
کوفی بی رحم حیا نداره
از غصه غیرت جونم اومد بر لب
همراه تو هستن رقیه و زینب
ای بی کفن آقا دور از وطن آقا
کوفه نیا مولا ای زاده زهرا