چشامو تو غم تو به دست گریه دادم
الا یا اهل عالم من گدای جوادم

غریبی و نمونده کسی برا تو
تا ببینه اشک و آه تو
غریبی و غریبونه مثل رضا
حجره میشه قتلگاه تو
غریبی و وقتی از نفس افتادی
غم نگاهتو به این قفس دادی
دیگه برای همیشه آزادی
چشام و تو غم تو به دست گریه دادم
الا یا اهل عالم من گدای جوادم

می باره تا قیامت آسمون اگه
چشماتو به آسمون بدی
سرتو رو دامن می گیره رضا
لحظه ای که تشنه جون بدی
با چهرا ای که به رنگ مهتابه
لبای تشنت تو حسرت آبه
دل ملائک برا تو بی تابه
فدای تو منم که گدای خونه زادم
الا یا اهل عالم من گدای جوادم

بالا سر تو وقتی سه روز و سه شب
بال و پر زدن کبوترا
زمین و آسمون ناله می زدن
ای بی کفن شهید کربلا
عالم فدای تنی که شد بی سر
سری به نیزه برابر خواهر
تنی پر از زخم به دامن مادر
منم اونی که خاک حریم کاظمین ام
منم اونی که هلاک کربلای حسینم