عمری بود که در حرم تو کبوترم تنها به بام روضه ی قدس تو میپرم سائل منم کریم تویی با کرامتت در پیش سائلان دو عالم توانگرم با صدهزار امید رسیدم مگو برو جز درگاهت کجا بروک خاک برسرم آقا مرا حواله مده جای دیگری سوگندمیخورم که گدای همین درم حسین