صدات دعوت شرمنده از این تقدیرم

تو حیا هوی زمونه با خودم درگیرم

نفسم خس خس برگاس که زیره پا مونده

هوای دنیا چه سنگسین دارم میمیرم 

باید اول دل و پیش قدم کنم 

باید این فاصله هاروکم کنم 

تا تو یک بار منو قابل بونی 

بتونم پرچمت و علم کنم 

میره هر کس که دلش رفتنیه

تو دلش حرفای ناگفتنیه

شب جمعه حرمش دیدنیه 

به شکست پرمو تو حوس پروازم

بی صدا وندم شد بغض گلو آوازم

حالا که از حرمت دورم و نزدیک غمم

تیه خحرم تو دلم از جنس غمت میسازم میسازم

اومد تا که برات گریه کنم 

زیره خاکم به هوات گریه کنم 

بغض اون ده شبه همرامه تا 

واسه خشکی لبات گریه کنم 

دله من وقف هوای حرمه 

همیشه سائل لطف و کرمه 

شب و روز گریه برای تو کمه خیلی کمه