جز بر آن تیغ دو ابروی تو سر نفروشم

غرقه ی درد ، ولی زخم جگر نفروشم

زندگی بی نمک روضه‌ی تو شیرین نیست

نمک شور تو بر کوه شکر نفروشم 

دل به شب های عزاداری تو خوش کردم

خرقه ی مشکی خود را به سحر نفروشم 

گریه آباد شدم؛ خانه‌ات آباد حسین

به دو صد درّ و گهر؛ دیده ی تر نفروشم