با صد جلالت شرف عزت وقار

آمد به دشت ماریه ناموس کردگار

فرش زمین به عرش مباهات میکند 

گر روی خاک پای گذارد ملک سوار 

چه ناقه ای چه ناقه نشینی چه محملی

مریم رکاب گیر و خدیجه است پرده دار

حتی حسین تکیه به این شانه میزند

خلقت زنی ندیده بدین گونه استوار 

پیش از همه خدای مباهات میکند 

که شاهکار خلقت او کرد شاهکار