آفتابت خورد بر گلبرگ شبنم داد و شد ...

اشک ما اینگونه از گرای این غم داده شد

گریه ی بر تو اصول کافی بخشایش است

این همان درسیس که روزی به آدم داده شد

اعتباری هم اگر داریم از این اشکهاست

در کنار آبرو ها آبرو هم داده شد

یا حسین ما یقینا یا الهی گفتن است

بین تور روضه بر ما اسم اعظم داده شد

ای که ذکر تو دلیل التیام زخم هاست

هر زمان نام تو را بردیم مرهم داده شد

یک نخ از چادر سیاه فاطمه برداشتم

این چنین بر سر در هر خیمه پرچم داده شد

سینه ی ما آه را کم داشت زهرا ناله زد

از همان ساعت به هر سینه زنی دم داده شد

عاشقانت فرصت دیوانگی میخواستند ناگهان دیدند که ماه محرم شد